Ewangelia Chełmska to średniowieczny rękopis Ewangelii, który powstał w XIII wieku i jest jednym z najważniejszych zabytków piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego, szczególnie w kontekście historii Kościoła prawosławnego i jego tradycji w Polsce. Jest to jeden z najstarszych zachowanych tekstów w języku starocerkiewnosłowiańskim, spisany w charakterystycznym dla tego okresu alfabecie — cyrylicy.
Kluczowe informacje:
- Data powstania: XIII wiek.
- Miejsce: Ewangelia Chełmska została stworzona najprawdopodobniej na terenie dzisiejszej Polski, w rejonie Chełma, stąd jej nazwa.
- Zawartość: Jest to fragment Ewangelii, zawierający teksty Nowego Testamentu, szczególnie związane z życiem Jezusa Chrystusa. Rękopis zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
- Znaczenie: Ewangelia Chełmska jest jednym z najważniejszych świadectw piśmiennictwa starocerkiewnosłowiańskiego i jest szczególnie ceniona za swoje znaczenie historyczne, kulturowe i religijne. Stanowi jedno z cennych źródeł dla badań nad wczesnym chrześcijaństwem w Polsce i na wschodnich terenach Europy.
Ewangelia Chełmska jest częścią tradycji, która odgrywała kluczową rolę w rozwoju religijnym, kulturalnym i językowym w regionie. Jest przykładem starożytnego piśmiennictwa, które miało duży wpływ na rozwój liturgii i teologii wschodniego chrześcijaństwa w średniowieczu.
23X32cm
