Ewangelia Chełmska (znana także jako "Ewangelia mała") to średniowieczny rękopis Ewangelii, spisany w języku cerkiewnosłowiańskim w XIII wieku. Jest jednym z ważniejszych zabytków piśmiennictwa wschodniosłowiańskiego, szczególnie związanym z tradycją Kościoła prawosławnego. Wbrew nazwie, Ewangelia ta nie zawiera całego Nowego Testamentu, a jedynie jego wybrane fragmenty.
Kluczowe informacje:
- Język: Cerkiewnosłowiański, który był językiem liturgicznym w Kościele wschodnim.
- Zawartość: Zawiera fragmenty Ewangelii, skupiając się głównie na wydarzeniach z życia Jezusa Chrystusa, spisanych w jednym z najstarszych znanych stylów cerkiewnosłowiańskich.
- Znaczenie: Jest to jeden z najstarszych tekstów liturgicznych, które miały duże znaczenie w nauce i szerzeniu chrześcijaństwa na terenach wschodnich, w tym również w Polsce. Ewangelia ta miała także duże znaczenie dla rozwoju języka cerkiewnosłowiańskiego, który był wykorzystywany w liturgii oraz innych tekstach religijnych.
Ewangelia Chełmska stanowi ważne źródło historyczne dla badań nad średniowiecznym piśmiennictwem wschodniochrześcijańskim i jest ceniona zarówno za swoje walory liturgiczne, jak i językowe.
